W drugiej połowie stycznia 2025 Joanna Strużewska i Paweł Durka wzięli udział w spotkaniach dotyczących wdrażania nowo ogłoszonej Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2024/2881 w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dyrektywa AAQD).
16 stycznia Paweł Durka z Zakładu Modelowania Atmosfery i Klimatu (IOŚ-PIB) wraz z przedstawicielami Ministerstwa Klimatu i Środowiska i Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska wziął udział w TAIEX-EIR multi-country Flagship workshop on Air quality: Implementation of the revised Ambient Air Quality Directive, który odbył się w Brukseli.
W trakcie spotkania miały miejsce warsztaty, dyskusje oraz prelekcje z prezentacjami wspomagającymi zrozumienie zapisów dyrektywy odnośnie monitoringu, modelowania i szeroko pojętego zarządzania jakością powietrza w Państwach Członkowskich. Organizatorzy zapowiedzieli, że było to pierwsze z serii planowanych spotkań.
20-21 stycznia w Antwerpii dr hab. inż. Joanna Strużewska, kierownik Zakładu Modelowania Atmosfery i Klimatu IOS-PIB wzięła udział w posiedzeniu międzynarodowego komitetu technicznego przy Europejskim Komitecie Normalizacyjnym.
Obrady dotyczyły norm, które powinny być wyznaczone dla modeli jakości powietrza, które kraje członkowskie będą wykorzystywać do celów realizacji zapisów Dyrektywy AAQD.
Dyrektywa AAQD będzie obowiązywać również Polskę jako kraj członkowski Unii Europejskiej. Jako ZMAiK / IOŚ-PIB cieszymy się, że bierzemy czynny udział w wypracowaniu tych przepisów.
Więcej o Dyrektywie Parlamentu Europejskiego Europejskiego i Rady UE 2024/2881 z dnia 23 października 2024 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dyrektywa AAQD).
C3S NCP PL – Narodowy Program Współpracy Copernicus Climate Service.
Spotkanie inaugurujące projekt C3S NCP PL odbyło się online 14 stycznia 2025 r. i zgromadziło przedstawicieli zarówno Zakładu Modelowania Atmosfery i Klimatu Instytutu Ochrony Środowiska jak i ECMWF. Miało ono na celu omówienie kluczowych aspektów projektu oraz ustalenie zasad współpracy między obiema stronami.
Czym jest C3S NCP?
Copernicus Climate Change Service (C3S) to inicjatywa realizowana przez ECMWF, której celem jest dostarczanie danych i informacji klimatycznych na potrzeby krajowych polityk oraz strategii adaptacyjnych. W ramach C3S National Collaboration Programme (NCP – krajowy program współpracy) wspierane są działania na poziomie krajowym, mające na celu rozwój usług klimatycznych, wdrażanie adaptacji do zmian klimatu oraz podnoszenie świadomości społecznej. Program NCP finansuje projekty wzmacniające zdolność krajów do wykorzystania produktów i usług C3S zgodnie z ich specyficznymi potrzebami.
Z ramienia ZMAiK w spotkaniu uczestniczyła Joanna Strużewska, która pełni również rolę koordynatora projektu. W spotkaniu wzięli też udział Jacek Kamiński, Karol Przeździecki, Aleksandra Starzomska, Maciej Jefimow oraz Aneta Gienibor. Ze strony ECMWF obecni byli Cristina Ananasso, Angeliki Papadimitriou i Samuel Almond.
Podczas spotkania przedstawiciele ECMWF zaprezentowali kluczowe informacje dotyczące programu Copernicus. Szczególną uwagę poświęcono także omówieniu głównych założeń C3S National Collaboration Programme oraz sposobu realizacji projektu.
Następnie Joanna Strużewska przedstawiła zespół projektowy oraz zaprezentowała kluczowe cele i plany związane z poszczególnymi pakietami roboczymi.
Spotkanie pozwoliło na skuteczne określenie priorytetów i zasad współpracy między zespołami Instytutu i ECMWF, zapewniając jasność w realizacji projektu i jego dalszych etapach.
Na stronie serwisu C3S Copernicus pojawiło się podsumowanie kilmatycznych obserwacji z ubiegłego roku.
2024 pierwszym rokiem kalendarzowym, w którym średnia temperatura przekroczyła 1,5°C powyżej poziomu z okresu przedindustrialnego.
Wzrost średniej temperatury powietrza przy powierzchni Ziemi w stosunku do poziomu z lat 1850–1900 (sprzed epoki przemysłowej), na podstawie kilku globalnych zbiorów danych temperaturowych, przedstawiony jako średnie roczne od 1967 roku (po lewej) i średnie 5-letnie od 1850 roku (po prawej).
Źródło: C3S / ECMWF.
Copernicus Climate Change Service (C3S) potwierdza, że rok 2024 był najcieplejszym rokiem w historii pomiarów globalnych i pierwszym rokiem kalendarzowym, w którym średnia globalna temperatura przekroczyła 1,5°C powyżej poziomu z okresu przedindustrialnego. Naukowcy realizujący założenia usługi C3S, realizowanej na zlecenie Komisji Europejskiej przez Europejskie Centrum Średnioterminowych Prognoz Pogody (ECMWF), monitorowali kluczowe wskaźniki klimatyczne oraz dokumentowali bezprecedensowe dzienne, miesięczne i roczne rekordy temperatur z 2024 roku. Głównym czynnikiem sprzyjającym ekstremalnym temperaturom powietrza i powierzchni morza są zmiany klimatyczne spowodowane działalnością człowieka. Jednak inne czynniki, takie jak południowa oscylacja El Niño (ENSO) również przyczyniły się do wysokich temperatur obserwowanych w ciągu roku.
W tym roku organizacje zajmujące się globalnym monitorowaniem klimatu – ECMWF, NASA, NOAA, brytyjskie Biuro Meteorologiczne, Berkeley Earth i Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) – wspólnie skoordynowały publikację swoich obserwacji, podkreślając wyjątkowe warunki panujące w 2024 roku.
W Environmental Engineering Research opublikowano artykuł naukowy pt. „Impact of the development of electromobility in Poland on the background level of atmospheric pollution”(Wpływ rozwoju elektromobilności w Polsce na poziom tła zanieczyszczeń atmosferycznych). Autorzy: Joanna Strużewska, Jacek W. Kamiński, Paweł Durka, Grzegorz Jeleniewicz z Zakładu Modelowania Atmosfery i Klimatu IOŚ-PIB oraz Mariusz Kłos i Krzysztof Zagrajek z Politechniki Warszawskiej.
Badania zrealizowano w ramach projektu „Efektywność energetyczna przez rozwój elektromobilności w Polsce” realizowanego przez IOŚ – PIB w latach 2017-2018.”
Artykuł zawiera analizę wpływu rosnącej liczby samochodów elektrycznych w Polsce na poziom gazowych zanieczyszczeń powietrza. W badaniu uwzględniono trzy teoretyczne scenariusze rozwoju elektromobilności do roku 2030. Na podstawie wyników modelu jakości powietrza GEM-AQ porównano zmiany stężeń zanieczyszczeń w stosunku do roku 2015.
Zapraszamy do zapoznania się z pełnym tekstem publikacji, dostępnym na stronie czasopisma Environmental Engineering Research pod adresem: DOI: 10.4491/eer.2024.328.
Serwis Zmian Klimatu Copernicus (C3S – Copernicus Climate Change Service), realizowany w imieniu Komisji Europejskiej przez Europejskie Centrum Prognoz Średnioterminowych (ECMWF) organizuje dla każdego kraju dedykowane spotkania, których celem jest poszerzenie wiedzy na temat produktów i usług C3S.
Kierując propozycję do polskich odbiorców, C3S zaprasza na dwa spotkania w formie webinarów w dniach 9 stycznia i 16 stycznia 2025:
pierwsze spotkanie (1,5 godz.) będzie skierowane do osób nieznających C3S i ma na celu przedstawienie serwisu i dostępnych produktów (danych klimatycznych)
drugie spotkanie (3 godz.) skierowane do użytkowników zaznajomionych z produktami klimatycznymi C3S, ma na celu zademonstrowanie nowych funkcjonalności
Oba wydarzenia organizowane są we współpracy z Instytutem Ochrony Środowiska – Państwowym Instytutem Badawczym (IOŚ-PIB).
Można wziąć udział w obu spotkaniach. Zapraszamy do rejestracji!
Pierwszy webinar jest skierowany do nowych użytkowników C3S. Będzie to przegląd produktów Serwisu Zmian Klimatu Copernicus (C3S) oraz wprowadzenie do korzystania z repozytorium danych Climate Data Store (CDS).
Dla polskich ekspertów i organizacji spotkanie jest okazją do:
poznania serwisu dotyczącego zmiany klimatu (C3S) w ramach programu Copernicus
dowiedzenia się, w jaki sposób usługi C3S mogą wesprzeć różne rodzaje działalności, związanej bezpośrednio lub pośrednio z zastosowaniem danych klimatycznych
nawiązania kontaktu z ekspertami ECMWF i zespołem C3S
podzielenia się swoimi potrzebami i omówienia w jaki sposób produkty C3S mogą wspomóc realizację konkretnych celów
Webinar 2: C3S CDS i CMS: Co się zmieniło?
Data i godzina: 16 stycznia 2025 r. | 10:00 – 13:00 CET Lokalizacja: Online Grupa docelowa: aktualni użytkownicy C3S w Polsce
Webinar jest skierowany do aktywnych użytkowników produktów C3S w Polsce i ma na celu zaprezentowanie nowych funkcji serwisu C3S, a także poznanie opinii i wymagań polskich użytkowników.
W ramach spotkania uczestnicy będą mieli okazję do:
uzyskania najnowszych informacji na temat serwisu C3S
poznania nowego CDS i jego funkcji
nawiązania kontaktu z ekspertami ECMWF i zespołem C3S
podzielenia się swoimi potrzebami i przedyskutowania, w jaki sposób można jeszcze bardziej ulepszyć produkty C3S
W ramach drugiego webinaru uczestnicy będą mieli także możliwość zaprezentowania krajowych zastosowań produktów C3S. Osoby zainteresowane przedstawieniem swoich prac, wykorzystujących dane C3S, prosimy o wskazanie tego w formularzu rejestracyjnym.
***
Oba spotkania odbędą się w języku angielskim.
W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt mailowy z organizatorem na adres: c3s-workshops@ecologic.eu.
Wieloletnia analiza pyłów PM10 i PM2.5 w Warszawie
Zespół badawczy Zakładu Modelowania Atmosfery i Klimatu IOŚ-PIB, w składzie Aleksandra Starzomska i Joanna Strużewska, opublikował artykuł naukowy: „Seasonal Variability and Trends of PM10 and PM2.5 Particulate Matter Pollution in Warsaw: A Multi-Year Analysis”. Publikacja ukazała się w czasopiśmie Environmental Protection and Natural Resources i przedstawia wyniki pogłębionych badań nad zanieczyszczeniem powietrza w Warszawie w latach 2016 – 2021.
Zakres badania
W pracy przeanalizowano zmienność sezonową oraz trendy stężeń pyłów PM10 i PM2.5, bazując na danych zebranych z kilku stacji monitoringu w Warszawie. Badania obejmowały m.in. stacje komunikacyjne (zlokalizowane przy ruchliwych arteriach) oraz stacje tła miejskiego i podmiejskiego, co pozwoliło na wszechstronną ocenę wpływu czynników takich jak ruch drogowy, sezon grzewczy oraz warunki atmosferyczne na jakość powietrza.
Metodologia
Autorzy zastosowali różne techniki analizy danych, w tym:
Analizę statystyczną zmienności stężeń pyłów przy użyciu mediany oraz przedziałów międzykwartylowych (IQR), co pozwoliło na określenie sezonowych wzorców zanieczyszczeń.
Test Manna-Kendalla, który umożliwił identyfikację długoterminowych trendów w danych.
Analizę korelacji między stacjami pomiarowymi w celu oceny spójności wyników oraz współzależności źródeł emisji.
Najważniejsze wnioski
Sezonowe wzorce zanieczyszczeń:
Najwyższe stężenia pyłów PM10 i PM2.5 odnotowano w miesiącach zimowych (styczeń–marzec). Wynika to z intensywniejszego spalania paliw w sezonie grzewczym oraz ograniczonego rozpraszania zanieczyszczeń przy niskich temperaturach.
Latem (czerwiec–sierpień) poziomy pyłów były znacznie niższe, często poniżej norm dopuszczalnych.
Długoterminowe trendy:
W latach 2016–2021 średnie roczne stężenia PM2.5 systematycznie spadały, szczególnie w 2020 roku, co mogło być efektem ograniczeń związanych z pandemią COVID-19.
Stężenia PM10 pozostają wysokie w stacjach komunikacyjnych, z wieloma przekroczeniami norm.
Wpływ pandemii COVID-19:
Rok 2020 wyróżnia się niższymi stężeniami zanieczyszczeń, co jest przypisywane zmniejszeniu intensywności transportu oraz cieplejszym zimom.
Różnice między lokalizacjami:
Stacje zlokalizowane w pobliżu ruchliwych ulic odnotowują znacznie wyższe stężenia pyłów w porównaniu do stacji tła miejskiego.
Znaczenie pracy
Wyniki badań dostarczają kluczowych informacji na temat czynników wpływających na jakość powietrza w Warszawie. Szczególnie podkreślono znaczenie monitoringu oraz wdrażania środków ograniczających emisje w okresie grzewczym, takich jak:
Promowanie ekologicznych źródeł ciepła,
Zmniejszenie emisji z transportu poprzez rozwój komunikacji miejskiej i elektromobilności,
Częstość występowania udaru niedokrwiennego a jakość powietrza, najnowsza publikacja w European Journal of Preventive Cardiology z istotnym udziałem prac naszego zespołu (dr hab. Joanna Strużewska, prof. Jacek W. Kamiński) we współpracy z Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Wyniki przeprowadzonych badań pokazują, że narażenie na PM2.5, NO2, B(a)P i SO2 zwiększa ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego, w szczególności względem osób młodych i kobiet oraz osób ze szkodliwymi nawykami (podwyższona konsumpcja tytoniu i alkoholu). Narażenie nawet na niskie poziomy zanieczyszczeń ma negatywne skutki.
W obliczu wyzwań związanych z zagrożeniem środowiska edukacja ekologiczna nabiera większego znaczenia. W CAMS NCP zdefiniowaliśmy za cel przybliżenie uczniom szkół średnich tematyki zanieczyszczenia powietrza. W ramach przygotowanych projektów pokazujemy jak przetwarzać i interpretować dane pozyskiwane z monitoringu jakości powietrza z Copernicus Atmosphere Monitoring Service (CAMS) w celu zdobycia interesujących ucznia informacji. Projekt pilotażowy obejmował trzy szkoły średnie w Warszawie, gdzie odbyły się spotkania podczas których omówiono potencjalne projekty edukacyjne z uczniami i nauczycielami. Przeprowadzaliśmy także badanie ankietowe, które pokazało nam zainteresowania uczniów i nauczycieli różnymi tematami związanymi z jakością powietrza oraz ocenę preferowanych przez nich metod nauczania. W efekcie powstały dwa gotowe projekty, każdy w dwóch wersjach: projekt indywidualny do wykonania na komputerach osobistych lub sali komputerowej przez każdego użytkownika oraz alternatywnie kartę pracy do wykonania bezpośrednio w trakcie lekcji, bez konieczności wykorzystania dodatkowych materiałów czy komputera.
Materiały do pobrania
Temat 1: Wpływ zanieczyszczenia powietrza na zdrowie
Najnowszy biuletyn autorstwa WMO skupia się na analizie pożarów, stężeń pyłów zawieszonych (szczególnie PM2.5) oraz ich szkodliwego wpływu na uprawy w 2023 roku, podkreślając ścisły związek między jakością powietrza a zmieniającym się klimatem. Przykładem tego związku są niezwykle intensywne pożary w Kanadzie w ubiegłym roku.
Zanieczyszczenia powietrza są często emitowane wraz z gazami cieplarnianymi, a niektóre zanieczyszczenia, takie jak ozon i jego prekursory ( czyli związki, które pod wpływem światła słonecznego formują ozon – np. dwutlenek azotu, tlenek węgla, metan), bezpośrednio wpływają na zmiany klimatyczne.
Klimat zmieniający się z kolei sprzyja wzrostowi emisji zanieczyszczeń: wyższe temperatury wysuszają glebę, zmiany kierunku i siły wiatru zwiększają ryzyko pożarów, a nowe, często ekstremalne wzorce opadów wpływają na czas utrzymywania się i rozprzestrzenianie zanieczyszczeń.
Pyły atmosferyczne są wymywane przez opady, jednak jeśli ze względu na zmiany klimatyczne opady są rzadsze, ale bardziej intensywne, zamiast łagodniejszych zjawisk opadowych na większym obszarze, to ilość pyłu w atmosferze jest podwyższona i pozostaje dłużej w atmosferze. Zjawisko to zwiększa narażenie dla zdrowia społeczności, które wcześniej nie doświadczały problemów z jakością powietrza.
Zanieczyszczenia powietrza osiadające na powierzchni Ziemi mają negatywny wpływ na ekosystemy – azot, siarka i ozon mogą ograniczać zdolność ekosystemów do oczyszczania wody, wspierania bioróżnorodności i pochłaniania dwutlenku węgla, a także wpływać na obniżenie wydajności rolnictwa.
Rys. 1. Wpływ szkodliwych związków z pyłu zawieszonego na uprawy: Czarne strzałki: osiadanie na liściach i glebie, transfer zanieczyszczeń do łodyg, liści, owoców i nasion. Pomarańczowa strzałka: Promieniowanie słoneczne – obniżenie ilości światła z powodu zwiększonej ilości chmur i zacienienia. Pomarańczowe kropki: promieniowanie słoneczne rozproszone – zwiększenie udziału i zmiana charakterystyki światła, wpływ na wegetację roślin. Niebieska strzałka: temperatura – obniżenie z powodu zwiększonej obecności aerozolu, co ułatwia formowanie się chmur i podwyższa zacienienie. Fioletowa strzałka: opady deszczu – zmiana rozmieszczenia i intensywności, zwiększenie udziału opadów ekstremalnych, wpływ na dynamikę powstawania systemów konwekcyjnych.
Pyły zawieszone emitowane przez pożary mają istotny wpływ na jakość powietrza. Anomalia PM2.5 w 2023 roku była zdominowana przez wyjątkowo silne emisje pożarów w Ameryce Północnej latem, a analizy wykazały wysoką zgodność w ocenie lokalizacji i wielkości anomalii między badaniami NASA i CAMS.
Rys. 2. Anomalie stężenia PM2.5 w 2023 roku względem okresu referencyjnego 2003-2022
W Kanadzie ekstremalne pożary lasów wiosną i latem 2023 roku doprowadziły do wzrostu zanieczyszczeń powietrza, co znalazło odzwierciedlenie w wartościach grubości optycznej aerozoli (AOD), które wykazywały dodatnie anomalie we wszystkich miesiącach od maja do września.
Rys. 3. Średnia miesięczna anomalia grubości optycznej aerozolu w czerwcu 2023 roku w porównaniu z danymi z lat 2003-2022
Pomimo sezonowych pożarów, które są normą, lasy Kanady i Syberii pochłaniają dwutlenek węgla (CO2), ale w nadchodzących dekadach zmiany klimatyczne mogą spowodować, że wilgotność gleby spadnie, a liczba megapożarów wzrośnie, powodując emisję CO2 przekraczającą zdolność tych lasów do jego pochłaniania.
W 2023 roku nadzwyczajne susze i upały w Kanadzie spowodowały rekordowe pożary i emisje CO2 porównywalne z rocznymi emisjami z paliw kopalnych kraju wielkości Indii, a spalony obszar wynosił 4% powierzchni kanadyjskich lasów.
Tytułowe „błędne koło” (ang. vicious circle) można przedstawić następująco: antropogeniczne emisje zanieczyszczeń atmosferycznych i gazów cieplarnianych prowadzą do zmian klimatycznych, które z kolei sprzyjają powstawaniu i utrzymywaniu się pożarów, co zwiększa emisję dwutlenku węgla i przyspiesza ocieplenie klimatu.
Przykład ten pokazuje, że zmiany klimatyczne mają globalny wpływ, który nie ogranicza się do jednego regionu, a problem jakości powietrza staje się coraz bardziej powszechny.
Zanieczyszczenie powietrza przyczynia się do ponad 4,5 miliona przedwczesnych zgonów rocznie, powodując również znaczne straty gospodarcze i środowiskowe.
Zgodnie z danymi ERA5 (C3S/ECMWF) sierpień 2024 r. był najcieplejszym sierpniem na świecie, po równie gorącym sierpniu 2023 r., ze średnią temperaturą powietrza wynoszącą 16,82°C. Temperatura sierpnia 2024 była o 0,71°C wyższa od średniej z lat 1991-2020. Średnia globalna temperatura dla miesięcy letnich (od czerwca do sierpnia) była również najwyższa w historii, na poziomie 0,69°C powyżej średniej z lat 1991-2020 dla tych trzech miesięcy, przekraczając poprzedni rekord ustanowiony w 2023 r. (0,66°C).
Według danych ze zbioru ERA5 (temperatura od 1940 r.), sierpień 2024 r. był o 1,51°C cieplejszy od poziomu sprzed epoki przemysłowej.
Sierpień 2024 r. przyczynił się do utrzymania roku 2024 na ścieżce do uzyskania wyniku najcieplejszego roku w historii, z globalną średnią anomalią temperatury w okresie styczeń-sierpień 2024 r. 0,70°C powyżej średniej z lat 1991-2020. Jest to najwyższa anomalia w historii dla tego okresu i o 0,23°C wyższa niż w tym samym okresie w 2023 roku.
Według Samanthy Burgess, zastępcy dyrektora Copernicus Climate Change Service (C3S): „W ciągu ostatnich trzech miesięcy 2024 r. świat doświadczył najgorętszego czerwca i sierpnia, najgorętszego dnia w historii i najgorętszego lata borealnego w historii. Ten ciąg rekordowych temperatur zwiększa prawdopodobieństwo, że rok 2024 będzie najgorętszym rokiem w historii. Ekstremalne zjawiska związane z temperaturą, których byliśmy świadkami tego lata, będą coraz bardziej intensywne, z bardziej niszczycielskimi konsekwencjami dla ludzi i planety, chyba że podejmiemy pilne działania w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych”.
W Europie średnia temperatura w sierpniu 2024 r. była o 1,57°C wyższa od średniej z lat 1991-2020 dla sierpnia, co czyni ten miesiąc drugim najcieplejszym sierpniem w Europie po sierpniu 2022 r., który był o 1,73°C cieplejszy niż średnia wieloletnia. Temperatury były najwyższe względem średniej w południowej i wschodniej Europie, natomiast poniżej średniej w północno-zachodniej części Irlandii i Wielkiej Brytanii, Islandii, zachodnim wybrzeżu Portugalii i w południowej Norwegii.
Patrząc na okres od czerwca do sierpnia, tegoroczne lato było najgorętsze w historii w Europie i wyniosło 1,54°C powyżej średniej z lat 1991-2020, przewyższając poprzedni rekord ustanowiony w 2022 r. (1,34°C). Chociaż było to ogólnie najgorętsze lato w Europie, dane pokazują zmienność w całym regionie, od rekordowo wysokich temperatur w południowo-wschodniej Europie i północnej Fennoskandii po temperatury poniżej średniej na Islandii, w Irlandii, północnej Wielkiej Brytanii i południowej Norwegii.
Anomalie i ekstrema temperatury powietrza na powierzchni w okresie czerwiec-sierpień 2024 r. Kategorie kolorystyczne odnoszą się do percentyli rozkładów temperatury dla okresu referencyjnego 1991-2020. Kategorie ekstremalne („Najchłodniejsze” i „Najcieplejsze”) są oparte na rankingach dla okresu 1979-2024 Źródło: ERA5. Copernicus Climate Change Service/ECMWF.
Średnia temperatura powierzchni morza (SST) w sierpniu 2024 r. dla szerokości geograficznej pomiędzy 60°S i 60°N wyniosła 20,91°C. Jest to drugi najwyższy wynik dla tego miesiąca, jedynie 0,07°C poniżej rekordu z sierpnia 2023 r.
Jeśli chodzi o zmienne hydrologiczne, sierpień 2024 r. był bardziej suchy niż średnio dla przeważającej większości obszaru kontynentalnej Europy, w tym w południowej Wielkiej Brytanii i Irlandii, Alpach, Bałkanach, północno-zachodniej Rosji i wschodniej Fennoskandii, a obszary na południu i wschodzie doświadczyły suszy i pożarów.
Były jednak i regiony w których panowały warunki wilgotniejsze od przeciętnych. W szczególności Islandia, północna Wielka Brytania i Irlandia, znaczna część Fennoskandii, północne wybrzeże Europy kontynentalnej, a także zachodnia Rosja i Turcja odnotowały ponad przeciętne opady, w niektórych przypadkach prowadzące do powodzi i strat.
Anomalia opadu, wilgotności względnej powietrza, wilgotności górnych 7 cm gleby i temperatury powietrza w sierpniu 2024 r. w odniesieniu do średnich sierpniowych w latach 1991-2020. Kolor ciemnoszary oznacza miejsca, w których wilgotność gleby nie jest pokazana z powodu pokrywy lodowej lub klimatologicznie niskich opadów Źródło: ERA5 and ERA5-Land. Copernicus Climate Change Service/ECMWF
Zasięg arktycznego lodu morskiego w sierpniu był znacznie niższy niż w poprzednich trzech latach. Przy 17% poniżej średniej z lat 1991-2020, sierpień 20024 r. uplasował się na czwartym od końca miejscu dla 46 lat z dostępnymi danymi satelitarnymi. Anomalia koncentracji lodu morskiego była poniżej średniej na praktycznie całym Oceanie Arktycznym.
Z kolei średni zasięg lodu morskiego na Antarktydzie w sierpniu 2024 r. był o 7% poniżej średniej. Jest to drugi najniższy zasięg dla sierpnia w zapisie danych satelitarnych, za wartością -12% zaobserwowaną w sierpniu 2023 roku.
Średnia anomalia zasięgu antarktycznego lodu morskiego dla sierpnia od 1979 do 2024 roku. Źródło: EUMETSAT OSI SAF Sea Ice Index v2.2. Copernicus Climate Change Service/ECMWF/EUMETSAT. Time series of monthly mean Antarctic sea (dwcdn.net)
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Ściśle niezbędne ciasteczka
Niezbędne ciasteczka powinny być zawsze włączone, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje dotyczące ustawień ciasteczek.
Jeśli wyłączysz to ciasteczko, nie będziemy mogli zapisać twoich preferencji. Oznacza to, że za każdym razem, gdy odwiedzasz tę stronę, musisz ponownie włączyć lub wyłączyć ciasteczka.
Ciasteczka stron trzecich
Ta strona korzysta z Google Analytics do gromadzenia anonimowych informacji, takich jak liczba odwiedzających i najpopularniejsze podstrony witryny.
Włączenie tego ciasteczka pomaga nam ulepszyć naszą stronę internetową.
Najpierw włącz ściśle niezbędne ciasteczka, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje!
Polityka ciasteczek
Korzystając z tej strony, wyrażasz zgodę na wykorzystanie plików cookies zgodnie z naszą Polityką Prywatności.
